Удахгүй явна гэж бодхоор зүрхийн минь нэг зүү хатгаад авах шиг л санагдах юм. Чамгүйгээр би хэр удаан байж чадах бол. Зорьсондоо хүртлээ тэснэ л дээ. Гэхдээ энэ амьдрал надад үргэлж л сонголт тулгана. Дараа надад ирэхгүй байх энэ боломжийг алдахгүйн тулд хайртыгаа орхиод явах болохнээ би чинь. Хардах харамын сэтгэл төрнө. Дотор аймаар өвдөж байна. Хэн нэгэн бүсгүй хайртыг минь надаас авчих вий.
Ингээд яваад өгсөн шигээ нэг өдөр эргээд иртэл тэр минь уучлаарай гээд нэг тиймэрхүү юм хэлэх вий дээ гэж айж байна. Яагаад бүх юм ийм байдаг юм бол доо гэж. Хайр дахиад ирдэг гэдэг ч надад өөр шинэ хайр биш яг одоо байгаа энэ хайр минь хайрт минь хэрэгтэй байна. Цаг хугацаа оронд зайнд үл мартагдах үл унтрах хайр сэтгэл гэж байдаг болов уу. Туршиж үзэх нь дээ энэ удаад / гунигтайгаар мушилзав / .
Би хавар буцаж ирнээ. Анх чамтайгаа уулзаж байсан тэр хаврын дулаахан орой гэнэтхэн чамдаа хүрээд ирнэ. Яг тэр үед надад юу бодогдохыг би хэлж мэдэхгүй ч чамайг харах гэж ихээр догдлон яарна гэдгээ л хэлж чадах байна. Гэрийн чинь хаалгыг тогшин зогсохдоо хурдлаасай хурдан хаалгаа нээгээч хайрт минь гэж сэтгэлдээ адгана. Хаалга нээгдэн намайг хараад гайхсандаа хөшөх чинийхээ хүзүүгээр тас тэврээд уйлна.
Хэсэгтээ гэрэвшин хийх байхаа олж ядан хоёулаа миегнэлдээд дараа нь өөд өөдөөсөө харан хэсэг чимээгүй сууна.Тэгсэнээ бие биен рүүгээ ухас хийн тэврэлдээд дахиад л уйлна хэхэ. Би яагаад ингэж урьдчилаад бичээд байгаагаа ч ойлгохгүйм. Яагаад вээ гэвэл би энэ бүгдэд итгэж найдахыг хүсэж байна. Итгэл найдвараа алдахыг хүсэхгүй байна.
No comments:
Post a Comment